3-Onu münafiq sayanlar. İbni Teymiyyə Əli (ə)a kin saxlayırdı. Tirmizi (kitab mənaibus-səhabə bab-mənaqibu Əli) öz səhihində Əbuzərdən nəql edir.
“Biz münafiqləri 3 şeylə tanıyardıq:...III-Əli (ə)a qarşı kin saxlamaqlarından”
(Lisaiul-mizan,c.6,s.414)

http://www.al-shia.my1.ru/publ/1-1-0-305
http://www.sonumid.com/?num=jurnal03/022

Добавлено (03.03.2009, 09:11)
---------------------------------------------
İbn Teymiyyə kitabları burada.İstəyən oxusun,öz gözü ilə görsün.Bizim bəzilərdən fərqli olaraq bütün elm mirasımız ortada və aşkardır.
http://www.darulkitap.com/indir/ibni-teymiyye-ibni-teymiyye.html
http://www.darulkitap.com/kitap-listesi.html

Əhməd ibni Əbdul həlim ibni Teymiyyə adı ilə məşhur olan bu bədbəxt hicri tarixinin 661-ci ilində Rəbuil-əvvəl ayında Suriyanın Hərran şəhərində anadan olub. Yeddi yaşında ikən monqolların hücumundan amanda qalmaq üçün ailəsi ilə birlikdə Şam şəhərinə (indiki Dəməşq) köçüb. Atası hənbəli məzhəbindən olan ruhani idi, elə buna görə də atası onu hənbəlilər mədrəsəsinə qoydu. İbni Teymiyyə 698-cı ilə qədər Dəməşq şəhərində adi hənbəli ruhanisi kimi yaşayırdı.
Amma elə ki, “Risalətul-həməviyyə” kitabinı yazdı özünün haqq yolundan azdığını biruzə verdi. Bu kitab Himat şəhərinin əhalisi tərəfindən verilən suallar üstündə tərtib olunub ki, İbni Teymiyyə bu kitabda Allah üçün açıq aşikar cəhət və məkana qail olduğunu göstəribdir. İbni Teymiyyə iddia edirdi ki, Allah asimanda öz ərşində oturub. Bunun üçün Quranda mütəşabih ayələri sübut kimi gətirib iddia edirdi ki, Peyğəmbər(s)-n səhabələri də bu əqidədə olublar. Digər tərəfdən iddia edirdi ki, peyğəmbərlər və ilahi övliyalar dünyadan gedəndən sonra sair ölülərlə onlar arasında heç bir fərq yoxdur. Əhli-beytin fəzilətləri haqqında şiə və sünnü raviləri tərəfindən nəql olunmuş və yekdilliklə qəbul olunan rəvayətləri inkar edərək onları qondarma adlandırırdı. Özü əslində hənbəli məzhəbindən olmasına baxmayaraq Əhməd ibni Hənbəlin Əli (ə)-n fəzilətlərini sübuta yetirmək üçün çəkdiyi zəhmətləri heç etdi. İbni Teymiyyə filosof, mütəkəllim və fəqihlərin olduğu bir yerdə Allahın cism və onun bir məkanda qərar tapdığı haqda fikirlər yürütməyə başladı.
Peyğəmbər (s)-n qəbrini ziyarət etməyi haram etdi. Peyğəmbərlərin ilahi ovliyaların pak ruhlarına təvəssül etməyi şirk adlandırıb onların mövludlarını qeyd etməyi bidət elan etdi. Şübhəsiz hər bir zamanda İslam dünyasında qeyrətli alimlər İslami dəyərləri və Quranın nailiyyətlərini müdafiə ediblər. Əhli sünnət aləmində indiyə qədər heç görünməyib ki, bir hənbəli alimi bu qədər şəriət məhkəməsinə çağırılıb dəfələrlə sürgün olunsun. Hətta zindanda olanda belə oxuyub yazmaqdan məhrum olunsun.
İbni Teymiyyənin şagirdi İbni Kəsir “əl-Bidayətu vən-Nihayə” kitabında yazır:-698-ci ildə alimlər İbni Teymiyyəyə qarşı qiyam etdilər ki, onu qazi Cəlaluddin Hənəfinin hüzuruna qətirsinlər, lakin O gəlmədi. 705-ci ilin Rəcəb ayının 8-də şəhərin qaziləri bir yerə yığışdılar və onunla “əl-Vasitiyyə” kitabı haqqında bəhs etdilər ki, Kamaluddin Zəməlkani onunla münazirə etdi. Şə`ban ayının 7-də onu Misirə sürgün etdilər. O Misirdə də öz əqidəsini yaymağa başladı. Orada Səms ibni Ədnan onunla münazirə edib onu məğlub etdi və qazi İbni Məhluf Maşki onu həbs etdi. Misirdə və Şamda onun əleyhinə rəsmi bəyanatlar verildi. 707-ci ildə rəbiul-əvvəl ayının 22-də azad oldu və yenə də öz əqidəsini yaymağa başladi. Onda İbni Əta onunla münazirəyə oturdu və qazi Bədruddin ibni Cəmaət onun danışiğinda Peyğəmbər (s)-ə qarşı ədəbsizliyi görəndə onu zindana saldı. 708-ci ilin əvvəllərində azad oldu. Onun zindandan azad olub yeni fəaliyyəti səbəb oldu ki, 709-cu ilin səfər ayında İskəndəriyyə şəhərinə sürgün olunsun. 8 ay sürgündə qalandan sonra Qahirə şəhərinə qayıdır və 712-ci ildə Şama köçür. Şamdakı alimlərin çoxlu şikayətləri nəticəsində şəhərin hakimi onu Dəməşqdəki qalada həbs edir və hər cür yazıb oxumaqdan onu məhrum edir. 712-ci ildə zindanda ikən vəfat edir. İbn Kəsir “Tarixu Dəməşq” kitabında yazır:-“Ibni Teymiyyə Dəməşqdə qala zindanında öləndən sonra tərəfdarları onun cəsədi ilə vidalaşmaq üçün icazə aldılar. Zindana daxil olub onun meyyitini dövrəyə alıb hələ ona qüsl verilməmiş Quranın tilavətinə başladılar. Sonra təbərrük məqsədi ilə hərəsi onun üstünə parça salıb götürürdü. İbn Teymiyyənin cəsədinə qüsl veriləndə onun müridləri ona verilmiş qüsl suyundan içdilər. Tərəfdarları bir-bir gəlib onun cəsədi ilə vidalaşmağa başladılar”.
Mümkündür bəzi adamlar sadəlövhlük üzündən desinlər ki, əqidə uğrunda bu cür müqavimət göstərmək alqışa layiqdir. Lakin unutmaq lazım deyil ki, haqqa qarşı inadkarlıq göstərmək əqidə uğrunda mübarizə sayılmır. Çünki haqqın müqabilində inadkarlıq rəzil sifətlərdəndir. Amma əqidə əgər müqəddəs olsa onun uğrunda mübarizə aparmaq lazımdır. Həqiqət gün kimi aydın olduğu bir halda Peyğəmbər (s) və ondan 700 il sonra gəlib möminlərin sübuta yetmiş əqidələrini məsxərəyə qoymaq qəhrəmanlıq yox ən azı gicbəsərlikdir. Möminlər 700 il Peyğəmbər (s)-n qəbrinə ehtiram edib üstündə məqbərə tikməklə ona öz məhəbbət və əlaqələrini göstəriblər. Amma birdən birə günlərin birində İbni Teymiyyə kimi cahil meydana atılır və bütün müsəlmanları müşrik elan edir. Belə bir həssas vaxtda islamın mühafizəçiləri və dörd məzhəbin alimləri onun əqidəsinin xarab olduğunu camaata çatdırırlar.

Hacı Elman İbadov email:kerrar@mail.ru

2. İkinci qrupda olanlar onu zindıq adlandırırlar. Onun dediklərini qətiyyətlə qəbul etməyərək və onu islama bidət gətirən bir insan olaraq görürlər. Bunlar əsasən əhli sünnətdə mövcüd olan "təsəvvuf" əhli olan insanlardır. Çünki İbn Teymiyyənin fikrincə islamda "təsəvüüf" deyilən bir şey yoxdur.

3. Üçüncü qrupda olanlar onun haqqında bir fikir yürütmürlər. Onlar İbn Teymiyyənin bəzi fikirlərini qəbul edib, bəzi fikirlərini qəbul etməyəndirlər. Qəbul edilən fikirlər əsasən əhli sünnətin təməli olan fikirlərdir ki, onları hr bir əhli sünnət vəl cəmaat qəbul edir. Bunları hamı bilir.

P.S: Mən özüm 3-cü qrupu dəstəkləyirəm. İbn Teymiyyə çox bilikli bir insan olub, ama o demək deyil ki, onu dedikləri hamısı həqiqətdir. Onun əhli sünnətə tərs düşən çox fikirləri olmuşdur (alimlərin dediyi əsasında danışıram) və buna görə bir çox əhli sünnət alimləri onun fikirlərini qınamışlardır.

Kimdir ki o?

Huzeyfa, sizin elminizə nə dedimki? Allah daha da kamil etsin.
Sadecə bilmək istəyirəm adini qeyd edtiyin şəxs kimdir ?

Başqa bir alim-Hicazın müftisi, Məkkənin şeyxül-islamı Əhməd ibn Mühəmməd ibn Həcər Heysəmi (973-cü ildə vəfat etmişdir) “Əl-Cəvhərül-münəzzəm” kitabında Peyğəmbərin (s) müqəddəs qəbrini ziyarətin şəri olmasına dəlillər gətirmişdir. O, bu dəlillər arasında həmçinin “icma”ya əsaslanaraq deyir: “Əgər soruşsan ki, İbn Teymiyyə icmaya müxalif olduğu halda sən öz dəllilərində icmaya necə əsaslanırsan? Halbuki Subki İbn Teymiyyənin bu barədə öz dəst-xəttini görüb ki, qəribə istidlallarla Peyğəmbər (s) qəbrini ziyarətinin haramlığı haqqında “icma” iddiası edib, yazmışdır: Belə bir səfərdə namazı şikəstə qılmaq olmaz. (Çünki onun nəzərincə, səfər günahlardan təmizlənmə məqsədi daşımadığından, namaz bütöv qılınmalıdır). İcma bütün fəqihlərin müəyyən məsələ barəsində həmrəyliyinə deyilir.
O, ziyarətə dair bütün hədisləri saxta adlandırmışdır. Sonradan havadarlarından bəziləri onun yolunu getdilər. Heysəmi deyir: “İbn Teymiyyə kimdir ki, dini məsələlərdə onun sözünə etibar edilsin, fikrinə diqqət yetirilsin?! Məgər o həmin kəs deyilmi ki, böyük alimlərin çoxu onu fasiq dəlillərini və boş-boş sözlərini rədd edəndən sonra deyiblər: “O, İzz ibn Cəmaənin dediyi, azğın, yalançı və günahları müqabilində zillət və alçaqlığı axirətədək, habelə, dünyadaca Allahın dadızdırdığı kəsdir”.
Bütün alimlər tərəfindən ictihad və uca məqamı qəbul edilən şeyxül-islam Təqiyyüddin Subki “Şəfaul-əsqam” kitabında İbn Teymiyyənin sözlərini tədqiq, izah və rədd edəndən sonra deyir: “Bunlar İbn Teymiyyənin səhvlərinin cüzi hissəsi idi. Halbuki, onun azğınlıqları heç vaxt islah olunmayacaq və bu bir müsibətdir ki, onlar əbədi olaraq qalacaqdır. Bu heç də təəccüblü deyil. Çünki nəfsani istək və şeytani vəsvəsələr bu azğınlıqları onun üçün bəzəmiş, o, özünü müctəhidlərə tay edib, İlahi feyzdən məhrum olduğu halda, fəqihlərin əleyhinə çıxmış, bununla da ən pis işlərə əl atmışdır. Belə ki, o, bir çox şəri məsələlərdə İslam fəqihlərinin əleyhinə getmiş, xüsusən Raşidi xəlifələrinə etiraz etmişdir. O, bununla kifayətlənməyib, hər bir eybdən pak və bütün kəmali sifətlərin maliki Haqq-təalanın müqəddəs zatına bəyənilməyən nisbətlər vermiş, bütün camaat qarşısında Allahı cism saymış və bu fikirdə olmayan bütün alimlərə “yollarından azmışlar” demişdi. İş o yerə çatmışdır ki, əsrinin alimləri ayağa qalxıb zəmanənin hökumətindən onun tutulub zindana salınmasını istəmişdilər. Onun ölümü ilə bidətlər odu sönmüş, azğınlıqları unudulmuşdu. Yalnız uzun müddətdən sonra, bəzi tanınmış şəxslər onun müdafiəsinə durub, əqidəsini dirçəltmək istədilər. ("əl-Cövhərül", səh. 13).

İbn Həcər də “Əl-Fətavəl-hədisə” kitabında İbn Teymiyyədən söz açaraq deyir: “İmam Əbülhəsən Subki, onun oğlu Tacuddin, Şeyx İmam İzz ibn Cəmaə və onun müasiri olan Şafei, Maliki, Hənəfi məzhəblərinə mənsub digər alimlər onun sözlərini təkzib etmişlər ("əl-Fatəvəl hadisə", səh. 86).

Maraqlıdır ki, (852-ci hicri ilində vəfat etmiş) İbn Həcər Əsqəlani “Əd-Durərul-kaminə” kitabında İbn Teymiyyənin həyatı və fikirləri haqda söz açaraq demişdir: “O, dəfələrlə Şafei, Maliki, Hənəfi qaziləri tərəfindən Şam və Misirdə təkfir edilmiş və mənbərdə moizəsinin, tədrisinin qarşısı alınmışdır. Dəfələrlə bəzi bəyanat və fitvalarına görə zindana düşmüş, dəfələrlə tövbə edib sonradan öz əməllərinə qayıtmışdır. Bəzən şafeiyəm demiş, bəzən isə əşəri olduğunu bildirmişdir O, daima İsgəndəriyyə, Qahirə və Dəməşq arasında get-gəl etmiş, bu şəhərlərdə Maliki, Hənəfi və Şafei alimləri ilə mübahisə edərək dörd ilə yaxın müxtəlif zindanlarda yatmış, nəhayət, 728-ci hicri ilində Dəməşq qalasının zindanında ölmüşdür.

Onları foruma yerləşdirsən sənə duacı olaram... Allah indidən razı olsun.

Huzeyfa, siz İbn Teymiyyəni israrla müdafiə edirsiniz, o, şiə müsəlmanlarına bir çox böhtanlar atıb, alim necə böhtan atar?!

غاية ما يقال انه کبس البيت، لينظر هل فيه شيء من مال الله الذي يقسمه و أن يعطيه لمستحقه

"Onlar (Xanım Zəhranın) evinə hücüm etdilər və evə daxil oldular. İstəyirdilər görələr ki, Xanım Zəhra BeytulMaldan evdə bir şey saxlayıb ve ya oöurlayibsa ona müsadirə edib xalq içində paylıyalar."

http://arabic.islamicweb.com/Books/taimiya.asp?book=365&id=4127

Görən İbn Teymiyyə Fatimənin məqamından bixəbər idimi ki, onu oğurluqla ittiham edib?

Peyğəmbər (s.ə) buyurub: “Fatimə cənnət qadınlarının seyyidəsidir”.(səhih Buxari 5-ci cild səh. 36 4-cü sətr Beyrut çapı)

Aişə xanim: “Fatimə (ə.s) Rəsulullahın (s) yanına gələndə o Həzrət onun üçün ayağa durardı və alnından öpüb yerində oturdardı”. (əl-Mənaqib, 3/332)

Sizə birbaşa link də verilib. Girin oxuyun. İkincisi də bu nəsibi alimin Əhli-beytə qarşı yeganə ittihamı deyil. O, İmam Əlinin (ə) bir neçə yerdə Qurana zidd hərəkət etdiyini deyib.
Həmçinin bu alim şiə məzhəbinə qarşı böhtanlar atıb; Onların namaz qılmadıqlarını, qıldıqda isə tək halda qıldıqlarını, camaat namazı qılmadıqlarını iddia edib. Məgər bu cür Allahdan qorxmayan fasiqə alim demək olarmı?